Sam Colt.

1. Zakelijke gegevens:

1. De titel van het boek is Sam Colt.
2. Naam van de schrijver: Bavo Dhooge.
3. Uitgever: Davidsfonds/Infodok. Jaar van verschijnen: 2004. Aantal bladzijdes: 176.

2. Boekverslag Sam Colt.

Sam is een jonge jongen die niet weet wie zijn vader en moeder zijn en hij weet ook niet hoe oud hij is, maar een ding weet hij wél: Hoe te over leven in de prairie tussen indianen, cowboys en bendes.

Sam werkt bij “de pony express”, hij moet post bezorgen. Hij is altijd op pad om te zorgen dat de post op tijd bezorgd word. Op zijn weg naar Woodcreek ziet hij in de verte drie mensen staan. Als Sam dichterbij komt ziet hij dat een indiaan twee kinderen vasthoud. Sam stapt van de bok en schakelt de indiaan uit, Archie (de baas van Sam die ook mee was gereisd) nam de kinderen mee naar de wagen. De twee kinderen zagen er erg toegetakeld uit. De indiaan werd vastgebonden. Ze moesten zo snel mogelijk naar Woodcreek voor de verzorging van de kinderen. Als hij op een dag bij het plaatsje Woodcreek komt zoekt Sam naar de dichtst bijzijnde saloon. In de saloon zaten alleen een paar mannen aan de bar, in de hoek stonden drie danseressen die meteen opkeken naar de twee kinderen.

Als Sam van de Sheriff te horen krijgt dat de indiaan is ontsnapt gaan de Sheriff en Sam opzoek naar de indiaan. Die kon nog niet ver weg zijn omdat hij dorp niet zo groot is. Als ze door een steeg lopen horen ze stemmen uit een pand komen. Als ze verder kijken zien ze vier mannen waar van er een op de grond ligt, dat was de indiaan. De andere drie mannen waren alle maal gekleed in uniform. Deze uniformen komen uit het leger, het zouden dus deserteurs kunnen zijn.

De twee kinderen zijn weer een stuk opgeknapt als Sam en Archie ze naar huis willen brengen. Naar Sweet valley een stad verderop. Onderweg zien ze allemaal dode bizons liggen vaak geen goed teken in de prairie. Als Archie geraakt word door een pijl is er grote paniek. In de verte zien ze drie mannen aan komen, maar Sam kan ze niet plaatsen. Op 20 meter afstand blijven ze staan en beginnen te schieten met geweren, erg geoefend waren ze niet ze misten voortdurend. Sam is het zat en pakt zijn Colt erbij en schiet een van de vreemdelingen in zijn arm. De vreemdelingen trekken zich weer terug en blijven daar staan, wat erg raar is.

Na een half uur wachten in de warme zon komen de vreemdelingen weer terug. Sam herkende ze meteen, het waren de drie deserteurs van gisteren. Ze wilden de indiaan weer terug die ze gisteren terug aan Sam moesten geven. De indiaan zat in de wagen van Archie om in Sweet Valley berecht te worden. Sam moet de indiaan wel geven anders is hij er zelf en de kinderen ook geweest. Een van de deserteurs maakten de paarden los van de wagen en reed er mee weg de ander schoot het wiel kapot en reed hem achterna. De derde deserteur pakte de indiaan en ging de ander twee achterna.

In de verte naderen drie paarden waarvan er op een de indiaan zit. De indiaan probeert ze uit te leggen dat ze met hem mee moesten gaan want de deserteurs kwamen er al weer aan. Zo snel als ze konden reden ze richting de heuvels omdat ze daar veilig zijn voor de nacht.

De volgende dag willen ze zo snelmogelijk door rijden naar het nieuwe station die nog in aanbouw was. Bij het station was er niemand te bekennen want het was zondag. Het was wachten op de deserteurs die elk moment konden komen. Ze maakten zo snel mogelijk een pan. De indiaan maakte van een pijp met een stuk glas er in een dodelijk voorwerp. Als de deserteurs zijn aan gekomen horen of zien ze niemand. Opeens hoorden ze een paard hinniken. Op dat moment schiet de indiaan met zijn blaaspijp, een van de deserteurs valt op de grond. De andere twee deserteurs begonnen te schieten. Sam lost een paar schoten waarvan een raak is. De laatste deserteur gooit zijn wapen weg en komt met handen omhoog naar Sam gelopen. Sam werkt de man op de grond en bind hem vast.

Dan wordt opeens het verhaal duidelijk. De deserteurs wilden de indiaan vermoorden omdat hij het laatste bewijs was van een overval op de vader van de twee kinderen. De buit van de deserteurs waren goudstaven die ze verstopt hadden bij een kreek. Met de deserteur achterop het paard reden ze naar de kreek. Na de zak met goud te hebben op gegraven schrikt Sam zich dood, achter de deserteur stond een grote beer die er niet vrolijk uit zag. De deserteur kon niet meer wegrennen en werd dood gebeten door de beer.

In de tas zat ook een adres van de vader van de twee kinderen. Sam wist wel waar het was en reed er heen.

3. Over de auteur:

Bavo Dhooge is geboren in Vlaanderen op 31 januari 1973. Hij leek in de wieg gelegd voor een internationale tenniscarrière, maar legde zich al vrij snel toe op zijn andere passie: schrijven. Na zijn studies werkte hij vier jaar als copywriter in een productiehuis en schreef teksten voor documentaires en commercials. Tegelijk ging hij aan de slag als journalist en recensent voor het weekblad HUMO. Naast zijn werk als auteur en journalist schrijft hij ook voor film & televisie. Hij schreef ondermeer mee aan een paar documentaires en aan de TV1-reeks 'Sedes & Belli'. Verder heeft hij van het Vlaams Audiovisueel Fonds groen licht gekregen om de scenario’s te schrijven van twee langspeelfilms.

4. Over het boek:

A. Op de voorkant van het boek staat een revolver en voorwerp dat gemaakt is door een indianen stam. De achtergrond bestaat uit planken met zwarte letters Sam Colt.

B. Het boek is aan niemand opgedragen.

C. De plaatsen die in dit boek voorkomen zijn: prairie, saloon, kantoor Sheriff, wagen van Archie.

D. Het verhaal is vanuit Sam geschreven je leeft in zijn beleving.

E. Het verhaal heeft een open einde. Je weet niet wat er met de kinderen gebeurt en je weet niet wat Sam gaat doen.

5. Leeservaringen:

Het onderwerp van dit verhaal spreekt mij erg aan omdat ik het spannen en dus leuk om te lezen is. Door dit verhaal is mijn kijk op de “cowboys en indianen” veranderd. Het is dan ook niet normaal zo als het er vroeger in de prairie aan toe ging. Dit onderwerp is hard, als mensen je in die niet mochten schoten ze je gewoon dood. Dat is een deze tijd niet normaal en ik hoop echt dat het dat ook nooit word. Door het lezen van dit verhaal ben ik blij dat ik in deze tijd leef. De “zwarte” kant van dit verhaal is uitvoerig besproken, zoals de gevechten in het verhaal. Ik vind dit boek erg leuk om te lezen want je word door het boek mee genomen in het verhaal.

Dit verhaal valt nooit stil er gebeurd altijd wat. Doordat er altijd wat gebeurd is het tempo in het verhaal hoog wat ik erg plezierig vind. De gebeurtenissen in het verhaal zijn erg niet erg echt want het is onvoorstelbaar dat een jongen van net zestien dit alle maal al kan en mee gemaakt heeft. Ik heb zelf nog nooit iets meegemaakt wat hier oplijkt, en er zijn dan ook geen gebeurtenissen waar ik graag aan mee wil doen.

De hoofdpersoon is iemand waar je je later in het verhaal goed in kunt verplaatsen. De gedachten van hem zijn soms wat onlogisch maar dat word later in het verhaal duidelijk. De gebeurtenissen in het verhaal zijn soms wel en soms niet voorspelbaar dat maakt het verhaal ook zo leuk om te lezen. Van de andere personages kom je niet veel te weten. De personages zijn wel erg belangrijk in het verhaal.

De gebeurtenissen zijn logisch in elkaar gestoken. Het verhaal is erg spannen door de vele gevechten. De opbouw van het verhaal is niet ingewikkeld als je het niet snapt blijkt als je verder leest wat er aan de hand is. Er zijn in dit verhaal geen tijdsprongen en terugblikken.

Het verhaal is makkelijk te lezen, de zinnen zijn makkelijk en er komen haast geen moeilijke woorden in voor. Er zijn veel gesprekken in dit verhaal.

6. Verwerkingsopdracht:

Schrijf een nieuw slot aan het verhaal.

Als Sam wakker word is het alweer morgen. Samen met de twee kinderen gaat Sam naar het huis van ze. Het is nog een eind rijden. Onderweg zeuren de kinderen om eten, maar dat heeft Sam niet meer. De stoppen bij de volgen de kreek om daar wat te eten te gaan zoeken. Het paard moet tenslotte ook drinken en even uitrusten. Als de zijn hoogste punt heeft bereikt komen ze bij de kreek aan. Het water is helder en stroomt hard. Het is net als Sam zijn leven. De bron weet je niet en de herkomst ook niet. Sam en de kinderen sprongen in de kreek om hun gezicht op te frissen en wat te drinken. De omgeving bij de kreek was geweldig, veel groener als in de rest van de woestijn. De kinderen en Sam aten gulzig van de bessen.

Na de zon over het hoogste punt heen was gingen ze weer verder per paard. Ze moesten nu een overnachtings plek zoeken voor de nacht. Na een lange nacht gingen ze verder naar de woonplaats van de kinderen, het kon niet zo ver meer zijn…

Aangekomen bij de woonplaats van de kinderen was hun huis niet ver. Een groot wit huis met een zwembad en een speeltuin. Als ze dichter bij het huis kwamen zag het huis er verlaten uit. Het gras was niet gemaaid, de planten waren verdord er stonden geen paarden of andere voertuigen. Er was niemand te bekennen.

In de plaatselijke saloon werd er gezegd dat ze verhuist waren naar de andere kant van de stad in een hutje. Na een tijdje te hebben gezocht kwamen ze op een pad dat nog pas gebruikt was, want er stonden voetsporen in het zand. Na het pad af te hebben gelopen was het hutje te zien. De vader van de kinderen geloofde zijn ogen niet. De moeder en vader waren net als de kinderen en Sam erg blij. Ze blijven Sam eeuwig dankbaar daarvoor.

Robin Roetenberg, H3T1.