Dief!

Zakelijke gegevens:

1. De titel van het boek is Dief!
2. Het boek is geschreven door Ludo Enckels.
3. De uitgever van dit boek is Clavis, het jaar van verschijnen is 2005, het aantal bladzijden is 96.

Samenvatting van het boek:

Leonid woont bij zijn oom en tante op het platteland, omdat zijn vader weg is en zijn moeder is naar het westen getrokken om geld te verdienen. Zijn moeder stuurt af en toe wat geld maar daar koopt zijn oom alleen maar wodka van, dus blijft er geen geld over voor fatsoenlijke kleren en eten.

Leonid was bezig om aardappelen te rapen zodat hij toch nog wat te eten had, maar opeens zag hij twee mannen met lange jassen en zwarte hoeden die bij zijn oom aanklopten. Hij schrok even en dacht even dat ze op wraak uit waren.

Leonid duwt de deur voorzichtig open en gluurt naar binnen, op tafel lag een stuk aangesneden ham met er naast een groot donker brood. ´Trek´ vraagt de andere man, die een grote zwarte snor heeft. Hij sneed een lap van de ham en legde de ham op het brood. Zo iets lekkers hat Leonid de laatste tijd nog niet gehad. ´En je mag op reis,´ zei zijn oom Boris, Leonid schrok even, op reis?

De mannen zeiden dat als hij mee ging eten, kleren en een opleiding kreeg. Daar kon hij natuurlijk geen ´nee´ tegen zeggen.

Samen lopen ze het pad af naar een bestelwagen. Leonid mag achterin zitten op een zachte bank. Opeens stopt het busje voor een huis midden in de stad. De deur ging open ´eindelijk´ zegt de man (Vlad). ´Kom´ eerst een paar nieuwe kleren, want deze zien er niet uit. ´Morgen ga je me helpen op de markt´.

Aan het ontbijt zit ook een andere jongen die Janek heet. ´Opschieten´ zei Vlad. Op het marktplein begint Janik met het opzetten van een grote paraplu. Leonid was al begonnen met de dozen vol kleding.

Na een lange dag op het marktplein smaakte het eten extra goed en na het eten kon Leonid zich douchen en daarna gaan slapen.

Na een paar weken op de markt te hebben gewerkt moest Leonid weer met het busje mee, maar waar naar toe? Na een lange rit waarbij ze twee grenzen zijn overgestoken, een eens stopt de bus. Leonid en een paar andere jongens worden naar een zolderkamer gebracht.

Midden in de nacht moet Leonid samen met andere jonen (Anton) eropuit, ze moesten inbreken. In het huis hadden ze een gameboy, een paar spelletjes, geld en sieraden gestolen, Anton pakte nog gauw even een briefje van tien euro mee, om zelf te houden. Na nog drie huizen was de nacht voorbij, en mochten ze weer gaan slapen om de volgende nacht weer ergens in te breken.

Aan het ontbijt vroeg de baas aan Anton en Leonid om hun zakken leeg te maken, Leonid had niks maar Anton wel: het briefje van tien euro. Snel probeert Anton naar buiten te vluchten maar te laat, de baas was sneller.

De volgende dag kwam er politie aan de deur Leonid vluchtte via de achterdeur de tuin in, toen hij terug kwam, was de baas weg, alle spullen waren overhoop getrokken. Wat zou er gebeurd zijn?

Mara (de vrouw van de baas) was nog in het huis eten aan het koken. Leonid is maar bij haar gebleven waar moest hij anders heen?

Na twee weken kwam zijn baas weer terug uit het ziekenhuis, en Leonid moest met een andere man mee. ´Ik ben Semjon´ zei de man vanaf nu werk je voor mij. Leonid moest nu overdag inbreken in een flatgebouw, dat is even wat anders als ´s nachts. Overdag zijn de meeste mensen werken en is er niemand in huis dus bel je ergens aan, en als er niemand open doet ga je er naar binnen, doet er wel iemand open dan zeg je `pizza´. De bewoner zegt dat hij geen pizza besteld heeft en doet de deur weer dicht, zo werk je alles af.

Na een paar appartementen hoort hij stemmen, hij vlucht zo snel als hij kan naar buiten, te laat hij wordt vast gepakt door een man. ´Politie´ wordt er geroepen. Leonid word afgevoerd in een politiebusje.

Een inspecteur probeert met Leonid te praten maar Leonid zwijgt alleen. Hij moest zijn zakken leeg maken, hij had alleen een foto van zijn moeder bij zich. Die foto kwam de inspecteur bekend voor. ´Weten jullie waar ze is´ vraagt Leonid, ´nee´ zegt de inspecteur wisten we het maar. ´Jullie kennen haar´ vroeg Leonid, `ja` zei de agent, ze is lid van de Spin.

´De Spin?´, ´De Spin is een netwerk van vele misdadigers die voor veel overlast zorgen´. ´Om die op te pakken kan je moeder een grote rol spelen, En jij kunt ons er mee helpen, wil je dat?´. Leonid wist het niet als hij mee zou werken zou de Spin zijn moeder misschien wel ontvoeren, of erger vermoorden. In zijn hoofd speelde van alles, maar hij moest eerst ontsnappen bij de politie. Hij vroeg aan een bewaker of hij naar de wc mocht, op de wc kon hij gemakkelijk ontsnappen via het raampje boven hem.

Hij ging terug naar Mara om te vragen of zij misschien zijn moeder kende. Mara schudde haar hoofd, ze kon hem niet helpen, ze zijn tot alles in staat bij de Spin. Als ik wat zeg zullen ze mij of mijn kind wat aandoen. Via Mara ontmoette hij een blonde vrouw die tegenover het politie bureau woonde, waar hij net was ontsnapt. Zou dit een val zijn? hij wist het niet en ging er toch maar naar toe. De blonde vrouw wenkt hem naar een tafeltje, ‘jij had het over Alevtina Majakov ?’ zei de vrouw. Dat zou kunnen en Leonid liet een foto van zijn moeder zien. ‘We weten niet waar je moeder is, ze woont niet meer op haar schuil adres’, dus willen we jou als lokaas gebruiken om je moeder op te sporen.

Hij moet ook schuilen en dat doet bij een vrouw: Linda. Dagen later krijgt hij het bericht dat hij om drie uur in het park moet zijn. Hij gaat met de blonde vrouw mee in een auto, waarna zich meteen twee andere auto melden achter de auto waar hij in zat. ‘wie zijn dat?’ vraagt Leonid, ‘politie’ zegt de blonde vrouw, we kunnen niet alles alleen.

Daar zat Mara met haar kind op schoot! Meteen komen twee mannen aangelopen, een gaat naast Mara zitten, de ander kijkt van een afstandje toe. Dan gebeurd het van alle kanten komt politie aanstormen, ze pakken de mannen, maar ook Mara met haar kindje. ‘wat doen ze met Mara ?’ Vraagt Leonid alleen. ‘Ze verhoren haar alleen, verder niks’.

De volgende dag om elf uur ’s avonds mocht Mara weer gaan, waarna ze samen met Leonid naar een nieuw schuiladres gingen. Ze kwamen bij een man terecht Marcel die geen kinderen had en zijn vrouw al overleden was. De man zorgde erg goed voor ze, ze konden alles krijgen.

De dagen verstrijken en Leonid speelt alle dagen net zijn gameboy, naar school gaan kan hij niet, want hij spreekt geel taal. Marcel stelt voor dat hij bij de bibliotheek een talencursus gaat halen. Na drie weken kan hij steeds beter praten, maar hij moest weer verhuizen naar een veiligere plek.

Op die zelfde dag moest hij naar de kapper om zijn haar te laten knippen en te laten verven, datzelfde gebeurde ook bij Mara en haar kind.

Het afscheid van Marcel was erg emotioneel, als hij de deur uitloopt gaat de telefoon. Marcel neemt op. Hij loopt naar Leonid toe, ‘je moeder heeft contact opgenomen’. Twee dagen later gaat de bel op zijn nieuwe schuiladres, er stond een vrouw in de deur opening. Zijn moeder.

Na een poosje moesten ze weg naar het vliegtuig. Met een nieuwe naam en een nieuw paspoort kon hij eindelijk in een vliegtuig.

De taxi stopte voor een hoge flat. Daar woont zijn moeder nu samen met hem. Na een paar dagen bijkomen ging hij voor het eerst alleen de buurt verkennen. Hij loopt een speelgoedwinkel binnen. Hij wandelt langs de games voor zijn gameboy, ‘niet stelen’ had zijn moeder nog zo gezegd. Zijn handen jeuken, hij pakt het spel op. Nee, dit mag hij zijn moeder niet aan doen. Stel je voor als hij opgepakt wordt.

Over de auteur:

  Ludo Enckels is 54 jaar oud en woont in Hasselt (Belgie). Zijn werk voordat hij schrijver werd was: barman, cafébaas, loodgieter en automecanicien. Hij heeft 17 boeken geschreven.

Over het boek:

1. op de voor kant van het boek staat een afbeelding van een donker steegje waar een jongen en een prostituee op staan afgebeeld.
2. Het boek is aan niemand opgedragen.
3. Leonid woonde op het platteland, daarna ging hij naar de grote stad om te stelen. Hij is ook in Duitsland en Belgie geweest. En nu is hij bij zijn moeder in de grote stad.
4. Over kinderen die door mensenhandelaars gekocht worden en voor een Oost-Europese bende moet gaan stelen en gaan en inbreken.
5. Open, want hij kan altijd nog gaan stelen of gevonden worden door de Spin.

Leeservaringen:

Dit onderwerp heb ik gekozen omdat deze soort verhalen het leukste en het interessantste vind om te lezen. De spanning in het verhaal komt door de vele dingen die gebeuren zoals Leonid die elke keer verhuisd, als Leonid door de politie gepakt wordt, als hij zijn moeder terug vind.

Na het lezen van dit boek ben ik anders gaan denken over het onderwerp, want het probleem is erger dan men denkt. Het onderwerp van het boek is erg verassend uitgewerkt en dat maakt het boek ook leuk om te lezen.

In het verhaal gebeurt genoeg, maar soms moet je wel goed lezen om het stuk te snappen. Het is een verhaal dat goed te lezen is (lettertype, grootte van de letters) en het verhaal heeft geen stukken waar niet veel in gebeurd. Het gaat vooral om de gedachten van de hoofdpersoon, je ziet het verhaal van uit zijn ogen. Het verhaal is erg geloofwaardig omdat de meeste dingen ook echt kunnen gebeuren, het kan jezelf ook overkomen. Ik zou niet graag in de schoenen willen staan van de hoofdpersoon want dit is het ergste wat je kan overkomen; dieper kan je niet zakken.

Ik kan me goed verplaatsen in de hoofdpersoon, daarom vind ik dit ook zo’n leuk boek. Het verhaal heeft mij niet beïnvloed, zo’n slechte kant kan mijn leven nu niet op. In het boek kom je van sommige personages veel te weten en van anderen niks, dat is soms wel jammer want dat zou het verhaal wat makkelijker te begrijpen maken. Dit verhaal heeft mij aan het denken gezet hoe raar het leven kan zijn, er zijn veel anderen die het vele malen slechter hebben dan ik. De hoofdpersoon verandert het meeste, hij heel aan het einde een heel ander leven.

Het verhaal heeft een goede opbouw en de verhaallijnen zijn goed met elkaar verbonden. Sommige tijdsprongen in het verhaal zijn lastig te begrijpen dus moest ik ze een paar keer over lezen om ze goed te begrijpen. Het verhaal heeft een goed slot dat je ook nog even aan het denken zet.

Ik vind het verhaal makkelijk te lezen omdat het onderwerp mij interesseert maar ook het taalgebruik is goed te begrijpen. In de tekst staan niet zo veel moeilijke woorden, dat leest ook prettiger. In dit verhaal zitten veel gesprekken, dat hoeft van mij niet.

Verwerkingsopdracht:

Beschrijf wat het probleem van de hoofdpersoon is, hoe deze in de loop van het verhaal verandert en hoe het staat met dit probleem aan het eind van het verhaal.

Leonid is een jongetje dat bij zijn oom en tante op het platteland woont. Zijn vader en moeder hebben hem in de steek gelaten. Bij zijn oom en tante heeft het slecht, te eten heeft hij nauwelijks. Zijn oom heeft het verkocht voor een brood en een stuk ham. Leonid weet niet wat er gebeurd, van het platteland naar de grote stad. Leonid was een erg onzeker persoon die niet op school heeft gezeten. Hij moest helpen op de markt. Bij zijn volgende baas moest hij inbreken, dat lukte hem erg goed.

Bij zijn 3^e baas werd Leonid gepakt door de politie. Op het politiebureau liet hij een foto van zijn moeder zien, die kwam de politie bekend voor. De agent vertelde dat zijn moeder lid van de Spin was, een net werk van misdadigers, inbrekers en moordenaars.

In die paar weken was Leonid erg verandert, hij wist dat het erg moeilijk was om zijn moeder terug te vinden. Na een paar dagen komt hij in contact met een organisatie die de Spin wil oppakken. Ze geven Leonid een onderkomen tot ze zijn moeder terug gevonden hebben.

In de weken die hij moet wachten leert hij veel, zoals het leren van een taal en veel andere gewone dingen.

Als zijn moeder word gevonden zoekt ze Leonid op en gingen samen naar zijn moeders huis in een ver land. Daar woont hij nu, gaat naar school en heeft een baantje. Een ding weet hij zeker “stelen doe ik nooit weer”.

Robin Roetenberg, 3T1.